Pruthviche Prem Geet Marathi Kavita by Poet Kusumagraj

SD &  Admin
0


पृथ्वीचे प्रेम गीत : प्रेम म्हणजे काय असते. प्रेमाची सीमा काय आहे, एखादी व्यक्ती कोणत्या सीमे पर्यंत प्रेम करू शकते, हे सर्व जाणून घ्यायचे असेल तर, ही कविता नक्कीच एकदा वाचायला हवी. माझ्या आवडत्या कविता पैकी ही आहे.

कवी 
कुसुमाग्रज यांनी ही कविता लिहिलेली आहे. त्यांनी लिहिलेला प्रत्येक शब्द काळजात आरपार घुसणारा आहे. या कवितेमध्ये ते पृथ्वीचे उदाहरण देत म्हणतात की, ही पृथ्वी आपल्या प्रियकराच्या म्हणजे भास्कराच्या(सूर्य) प्रेमात एवढी वेडी झाली आहे की, ती इतरांविषयी विचार ही करू शकत नाही. तिच्या प्रेमात अनेकजण पडले आहेत. आणि ते तिला प्रेम स्वीकारण्यास विचरणा करत आहेत. परंतु ही पृथ्वी आपल्या विचारावर, आपल्या मनावर स्थिर आहे.

ही सुद्धा मधुर कविता वाचा : कणा कविता : कवी कुसुमाग्रज | Kana Poem : Poet Kusumagraj  

या कवितेमध्ये कवीने पृथ्वीचे उदाहरण देत, एका स्त्रीची रुपेखा मांडलेली आहे. ही स्त्री आपल्या विचारांवर ठाम असणारी आहे. ही स्त्री प्रेमात नक्कीच पडलेली आहे, परंतु ती एकनिष्ठेने एकाच्याच प्रेमात प्रामाणिक आहे. ती आपल्या प्रियकराला विनविण्या करत आहे. कदाचित तिचा तो प्रियकर रुसलेला असावा, म्हणून ती विनविण्या करत असावी. यामध्ये ती त्याला सांगत आहे. मी तुझ्या शिवाय कुणाचाही विचार करू शकत नाही. मला आतापर्यंत अनेकजन प्रेमात पाडण्यासाठी प्रयत्न करत होते, परंतु मी कधीच त्यांचा विचार केला नाही. कारण माझं तुझ्यावर प्रेम आहे.

पुढे ती आपल्या प्रियकराला मित्राची उपमा देत आहे. ती त्याची प्रेमात स्तुती करत आहे. त्याची थोरवी गात आहे. यात ती नुसती त्याच्या प्रेमात वेडी नाही आहे तर, ती त्याला कोणत्याही बंधनात न बांधता त्याला मित्राची उपमा देत आहे, त्याची गोडवी गात आहे.

ही कविता पूर्ण वाचल्यानंतर नक्कीच तुमच्या लक्षात येईल की, या स्त्रीचे प्रेम किती पवित्र आणि स्थिर आहे. एकदा नक्कीच वाचा.. 
 
पृथ्वीचे प्रेम गीत मराठी कविता : कवी कुसुमाग्रज
    

पृथ्वीचे प्रेम गीत मराठी कविता : कवी कुसुमाग्रज


पृथ्वीचे प्रेम गीत | Pruthviche Premgeet | Kusumagraj | Marathi Kavita | A Delight Life 

युगामागुनी चालली रे युगे ही
करावी किती भास्करा वंचना
किती काळ कक्षेत धावू तुझ्या मी
कितीदा करु प्रीतीची याचना

व्हाळीतले ना उमाळे उसासे
न ती आग अंगात आता उरे
विझोनी आता यौवनाच्या मशाली
ऊरी राहीले काजळी कोपरे

री अंतरी प्रीतीची ज्योत जागे
अविश्रांत राहील अन् जागती
न जाणे न येणे कुठे चालले मी
कळे तू पुढे आणि मी मागुती

दिमाखात तारे नटोनी थटोनी
शिरी टाकिती दिव्य उल्काफुले
परंतु तुझ्या मूर्तीवाचून देवा
मला वाटते विश्व अंधारले

तुवा सांडलेले कुठे अंतराळात
वेचूनिया दिव्य तेजःकण
मला मोहवाया बघे हा सुधांशू
तपाचार स्वीकारुनी दारुण

निराशेत सन्यस्थ होऊन बैसे
ऋषींच्या कुळी उत्तरेला ध्रृव
पिसाटापरी केस पिंजारुनी हा
करी धूमकेतू कधी आर्जव

पिसारा प्रभेचा उभारून दारी
पहाटे उभा शुक्र हा प्रेमळ
करी प्रीतीची याचना लाजुनी
लाल होऊनिया लाजरा मंगळ

री दिव्य ते तेज पाहून पूजून
घेऊ गळ्याशी कसे काजवे
नको क्षूद्र शृंगार तो दुर्बळांचा
तुझी दूरता त्याहुनी साहवे

ळी जागणारा निखारा उफाळून
येतो कधी आठवाने वर
शहारून येते कधी अंग तूझ्या
स्मृतीने उले अन् सले अंतर

मे की तुझ्या रुद्र रूपात जावे
मिळोनी गळा घालुनीया गळा
तुझ्या लाल ओठातली आग प्यावी
मिठीने तुझ्या तीव्र व्हाव्या कळा

मर्याद मित्रा तुझी थोरवी अन्
मला ज्ञात मी एक धुलिःकण
अलंकारण्याला परी पाय तूझे
धुळीचेच आहे मला भूषण

 
                - कुसुमाग्रज (वि.वा शिरवाडकर / विष्णू वामन शिरवाडकर )           


          या कवितेंचा सुद्धा आस्वाद घ्या

१०. मृण्मयी मराठी कविता | Mrunmai Marathi Kavita | कवयित्री : इंदिरा संत 



आभार आणि क्रेडीट 

या ब्लॉगमध्ये पब्लिश केलेला पृथ्वीचे प्रेम गीत कवितेचा कंटेंट कवी कुसुमाग्रज यांचा आहे. ए डिलाईट लाइफ.कॉम  ब्लॉग त्यांचे अभिवादन करत आहे, तसेच त्यांना या कवितेसाठी क्रेडीट देत आहे.

The content of Pruthaviche Prem Geet poem published in this blog is by Poet Kusumagraj. A Delight Life.com blog expresses its thanks to him, as well as giving him credit for this poem.








Post a Comment

0Comments

Post a Comment (0)

#buttons=(Ok, Go it!) #days=(20)

Our website uses cookies to enhance your experience. Check Now
Ok, Go it!