द्वारका या कवितेची मुळ - लेखिका प्रभा गानोरकर आहेत. त्यांनी खूप छान पद्धीतीने या कवितेला आदर दिलेला आहे. या कवितेला मनापासून आपल्या हृदयात साठवली, तर या कवितेचा मर्म काय आहे, ते समजून येते.
असे म्हटले जाते. स्त्री जन्म घेते तेव्हा, ती आपल्याबरोबर दुःखाची चादर घेवूनच येते. जीवनात दु:ख तिला कधीच सोडत नाही. सतत तिच्या पाठी उभी असतात. द्वारका या कवितेत कवयित्रीने स्त्रीची व्यथा काय असते हे अचूक मांडली आहे. एखाद्या स्त्रीचा नवरा जेव्हा तिला कायमचा सोडून जातो, तेव्हा त्या स्त्रीवर दुःखाच ओझं किती असते, याची गणना करणे कठीणच आहे. हे दु:ख पुरुष कधीच पेलवू शकणार नाही.
द्वारका या कवितेत कवयित्रीने रुक्मीणीला समोर ठुवून स्त्रीची व्यथा मांडली आहे. सुरुवातीला आपल्याला या कवितेचा अर्थ समजायला उशीर लागतो. परंतु जस जसे आपण कवितेचे शेवटी येता, तेव्हा आपल्या हृदयाला नक्कीच पाझर फुटतो. आई रुक्मिनेचे ते शब्द मनाला खूप वेदना देतात. श्रीकृष्णाला कायमचा निरोप घेतल्यावर एकटी असलेली रुक्मिणी म्हणते. माझा सखा, माझा नवरा आता राहिला नाही, मग आता मी काय करू. सगलं काही सोडून, मला एकटीला सोडून तो गेला, तो कायमचा. आता डोळ्यात अश्रू आहेत, पण त्याला काहीच अर्थ नाही. खरच.. नवऱ्याशिवाय जीवनाला अर्थच नसतो. सगलं काही कोरडच असत.
ही सुद्धा कविता नक्कीच वाचा : अनाहत मराठी कविता | कवयित्री स्पृहा जोशी | Anahat Marathi Kavita
ही सुद्धा कविता नक्कीच वाचा : मन वढाय वढाय मराठी कविता | कवयित्री बहिणाबाई यांची कविता
डोळ्यात अश्रूच्या धारा संभाळत, आपल्या नवऱ्याच्या विरहात बुडालेल्या रुक्मीनी, त्या बुडणाऱ्या द्वारकेला पाहून, आपल्या नवऱ्याच्या आठवणीत वेड्या होऊन जातात. आपलं दु:ख त्या द्वारकामाईला हृदयाच्या आतून ओरडून ओरडून सांगू लागतात.
खूप छान पद्धतीने द्वारकामाईला समोर ठेवून कवयित्रीने आई रुक्मिणीची आणि बरोबर स्त्री जातीची व्यथा मांडली आहे. ही कविता नक्कीच प्रत्येकाच्या वाचनात यावी असे मला वाटते. एकदा नक्कीच या कवितेला न्याय द्या.
खूप छान पद्धतीने द्वारकामाईला समोर ठेवून कवयित्रीने आई रुक्मिणीची आणि बरोबर स्त्री जातीची व्यथा मांडली आहे. ही कविता नक्कीच प्रत्येकाच्या वाचनात यावी असे मला वाटते. एकदा नक्कीच या कवितेला न्याय द्या.
Poem Content Credit to Poet Prabha Ganorkar
द्वारका मराठी कविता | Dwarka Marathi Poem | कवयित्री प्रभा गानोरकर
पाणी हलले थोडे,
दिलेले दान परत घेण्याची वेळ आली तेव्हा
खोल आतल्या आत गुदमरले हुंदके
सारी निरवानिरव करावी लागली तेव्हा...
डोळ्यांबाहेरही आले दोन थेंब
उरल्या आयुष्याइतकेच अल्पजीवी,
तितकेच व्यर्थ|
मीठ मिसळून जायचे होते मिठात,
एवढाच पदरी पडलेल्या त्या निर्जीव अश्रूंचा अर्थ!
तो तर केव्हाचाच पाठमोरा झाला
त्याची सावलीही दिसेनाशी झाली,
माझ्या उघड्या डोळ्यांनी मी पाहते आहे,
माझी द्वारका बुडत चाललेली...
कवयित्री : प्रभा गानोरकर
आभार आणि क्रेडीट
कवयित्री : प्रभा गानोरकर
आभार आणि क्रेडीट
या ब्लॉगमध्ये पब्लिश केलेला द्वारका कवितेचा कंटेंट कवयित्री प्रभा गानोरकर यांचा आहे. ए डिलाईट लाइफ.कॉम ब्लॉग त्यांचे अभिवादन करत आहे, तसेच त्यांना या कवितेसाठी क्रेडीट देत आहे.
The content of Dwarka poem published in this blog is by Poet Prabha Ganorkar. A Delight Life.com blog expresses its thanks to him, as well as giving him credit for this poem.
